Człowiek, który sprzedał wieżę Eiffla dwa razy

Kim był Victor Lustig

Victor Lustig urodził się w Hostinné, w ówczesnych Austro-Węgrzech (obecnie Republika Czeska). Po osiągnięciu pełnoletniości przeniósł się na zachód. Charakteryzował się gadatliwością i zdolnościami do nauki języków. Swoją karierę oszusta rozpoczął na statkach pasażerskich kursujących między Paryżem a Nowym Jorkiem.

Jednym z charakterystycznych elementów działalności Lustiga była „maszyna do produkcji pieniędzy”, która twierdziła, że w ciągu 6 godzin może wyprodukować banknot o nominale 100 dolarów. Urządzenie było sprzedawane za wysoką cenę, często wynoszącą 30 000 dolarów. Klienci, kuszeni obietnicą szybkiego bogacenia się, liczyli na zyski z tej maszyny. Jednak po 12 godzinach z urządzenia zaczynały wychodzić puste banknoty. Kiedy klienci zdawali sobie sprawę, że stali się ofiarami oszustwa, Victor Lustig już dawno zniknął. Inna nazwa tego urządzenia to „skarbonka”.

Nie jest znana dokładna liczba przekrętów dokonanych przez Lustiga. W latach 1914-1925 przemieszczał się między USA a Kanadą, oszukując swoje ofiary w sposób, który sprawiał, że trudno im było zgłosić oszustwo. To było kluczem do jego długotrwałego sukcesu. Na przykład w Montrealu oszukał bogatego bankiera na 30 000 dolarów, obiecując mu zakłady na wyścigi koni. Bankier nie mógł jednak zgłosić sprawy policji, ponieważ sam chciał dokonać przestępstwa.
W stanie Missouri, podając się za Roberta Duvala, Lustig oszukał American Savings Bank. Zaproponował wymianę 32 000 dolarów w wojennych obligacjach Liberty na 10 000 dolarów i ziemię uprawną. W trakcie transakcji podmienił koperty i wyszedł z banku z gotówką, obligacjami i uzyskaną ziemią. Bank wynajął detektywa, który znalazł Victora, ale ten ponownie uniknął aresztowania. Lustig przekonał bank, że wszczęcie przeciwko niemu postępowania i ujawnienie oszustwa oznaczałoby, że bank zatrudnia niekompetentnych pracowników. Udało mu się! Oskarżenie nie zostało postawione, a bank zapłacił mu dodatkowe 1 000 dolarów za zachowanie milczenia. Dzięki swojej biegłości w wywieraniu wpływu słowem Lustigowi udało się około 40 razy uniknąć odpowiedzialności za oszustwa. Jednak zamiast nadużywać gościnności Ameryki, zdecydował się na wyjazd do Francji i zniknięcie z pola widzenia wymiaru sprawiedliwości. Jednak nie miał w planach powrotu na ścieżkę legalności.

Przekręt z wieżą Eiffla

W 1925 r. Francja powracała do normalności po zakończeniu I wojny światowej, a Paryż był w pełnym rozkwicie, co stworzyło idealne środowisko dla oszustów. Wiosną tego roku Lustig natrafił na artykuł w gazecie, który informował, że utrzymanie Wieży Eiffla stanowiło znaczny ciężar finansowy dla Paryża i wiązało się z wieloma problemami. Wówczas narodził się w jego umyśle odważny plan.

Podczas pobytu w stolicy Francji Lustig natrafił na artykuł, w którym część mieszkańców skarżyła się na wysokie koszty utrzymania wieży Eiffla, która początkowo miała być budowlą tymczasową, ale stała się stałym elementem krajobrazu miasta, co wiązało się z dużymi wydatkami. To dało Lustigowi pomysł na swoje przekręt.

Victor Lustig zorganizował spotkanie przedstawicieli sześciu firm zajmujących się złomem, podszywając się pod zastępcę dyrektora generalnego Ministerstwa Poczt i Telegrafów. Wszystko miało być poufne, a cała transakcja miała pozostać tajemnicą do jej zakończenia. Wśród zaproszonych znalazł idealną ofiarę – André Poissona, młodego biznesmena. Lustig przekonał go, że zakup wieży to wielka szansa, ale aby przekształcić to w interes, potrzebna będzie łapówka. To uspokoiło Państwa Poisson, którzy byli przyzwyczajeni do korupcji w swoim otoczeniu.

Victor Lustig sprzedał im wieżę Eiffla i zarobił na łapówce. Następnie, razem z dwoma wspólnikami, uciekł do Wiednia. André Poisson, zbyt upokorzony, nie zgłosił sprawy na policję. Miesiąc później Lustig wrócił do Paryża, aby powtórzyć swój przekręt, ale tym razem handlarze zorientowali się wcześniej i zgłosili go na policję. Oszust uciekł i wrócił do Ameryki.

Szczęście nie mogło trwać wiecznie. W okresie wielkiego kryzysu Lustig zdecydował się na współpracę z chemikiem Tomem Shawem, by wprowadzić do obiegu 1 000 000 dolarów w fałszywych banknotach. Pojawienie się tak dużej ilości fałszu w obiegu zwróciło uwagę Secret Service, co ostatecznie doprowadziło do aresztowania Lustiga w maju 1935 r. W listopadzie tego samego roku został skazany na 20 lat więzienia w Alcatraz (gdzie również odbywał karę Al Capone). Jednakże nie spędził całego wyroku za kratami. Zmarł na zapalenie płuc 11 marca 1947 r., pozostawiając po sobie słynne „10 przykazań oszusta”.

1. Bądź cierpliwym słuchaczem (nigdy nie mów szybko, daj innym się wypowiedzieć najpierw).
2. Nigdy nie wyglądaj na znudzonego.
3. Poczekaj, aż inni wyjawią swoje poglądy polityczne, a potem zgódź się z nimi.
4. Niech twój rozmówca pierwszy ujawni swoje poglądy religijne, powiedz, że masz takie same.
5. Nawiązuj w rozmowie do seksu ale nigdy go nie proponuj, chyba że osoba wykazuje silne zainteresowanie.
6. Nigdy nie rozmawiaj o chorobach, chyba że to jakiś specjalny problem.
7. Nigdy nie wtrącaj się w życie osobiste danej osoby (sama powie ci w końcu wszystko).
8. Nigdy się nie przechwalaj (zachowuj się jakby twoja ważność była oczywista).
9. Nigdy nie bądź zaniedbany.
10. Nigdy się nie upijaj.